Sonia Luthra, voor altijd mijn yogateacher

Dinsdag 10 januari 2017 plaats ik op Facebook dat Yogaworkz 1 jaar bestaat en dat ik gisteren een jaar geleden mijn allereerste les in de studio in Hoofddorp gaf. Dezelfde avond krijg ik een appje “Hi lieve Marjon, we “kennen” elkaar nog van de yoga bij Sonia. Ben jij op de hoogte van het laatste nieuws.. Hartegroet, Irma”. Mijn hart slaat een keer over en ik krijg het ijs en ijskoud. Oh nee, het zal toch niet! Sonia is overleden. Ik voel het. Ik zet snel de pannen uit en loop naar boven om te kunnen bellen. Gelukkig neemt Irma op en inderdaad, Sonia, onze lieve yogalerares heeft haar lichaam verlaten. Ik word overmand door verdriet en kan het niet bevatten. Nee!!!!! denk ik. Ik bedank Irma dat ze aan me gedacht heeft, dat ze me gegoogled en bericht heeft. Heel dapper. Ik voel me dankbaar voor de verbinding. Ik hang op en brul het uit. Een soort dierlijk geluid dat echt uit je binnenste komt… Intens verdriet.

Het komt wel…

Alles gaat door me heen. Arme Robert denk ik, en haar zoons. En haar lieve hond Sukhi, haar grote vriendin. Wat een gemis voor ze. Meteen denk ik aan al die keren dat ik zo druk was, met mijn opleidingen, met m’n eigen yogastudio dat op mijn pad was gekomen.. zo druk met ‘yoga’ en mijn eigen dingen, dat ik haar zo’n tijd niet meer gezien had.. Van de zomer dacht ik nog, ik moet echt Sonia bellen en weer even afspreken, even samen zijn. Na de zomervakantie zou ik het doen.. Maar daarna kwam ik in moeilijke privé omstandigheden die alle aandacht opeisten. Ik dacht ‘ok, eerst dit, het komt wel..’ In de maand december kwam Sonia steeds naar boven. Sinds ik lesgaf voelde ik altijd al extra verbinding met haar, maar dit keer dacht ik op andere momenten aan haar. Stond ik in de keuken koffie te maken, zat ik in de auto, liep ik door de supermarkt.. elke keer kwam ze boven. Het was mijn innerlijke stem, maar ‘te druk’ om hem echt te horen. Om echt te beseffen wat het betekende… Straks heb ik kerstvakantie, dan heb ik de tijd. Ga ik haar bellen om te vragen of ze een keer koffie wil drinken. Misschien mag ik haar ophalen en dat ze meegaat om even de studio te bekijken. Dan kan ik haar laten zien waar haar energie naar toe is gegaan.. Het is er niet van gekomen..

Sonia

Mijn allereerste en meest intense en bijzondere yogalerares. In 2009 stapt ik bij haar op de mat, bij Duinlust in Overveen. Ik ging mee met Yvonne die ik tijdens de zwangeryogacursus had leren kennen. Ik ontmoette Sonia en was meteen gegrepen. Tara was net een paar maanden oud, ik was fysiek heel slecht en kon maar de helft mee doen. Maar ik voelde dat het goed voor me was. Sonia’s woorden ‘dat je niet je best moet doen en alles met een glimlach’ hielpen meteen. Ik heb al haar lessen met een grote glimlach volbracht. Ook als iets niet ging, het was ok. Ze liet ons voelen wat liefde is, liefde voor jezelf, voor je lichaam. Dat je speciaal bent. Na een bepaalde houding zei ze ‘geef jezelf een dikke knuffel, er is er maar 1 zoals jij’. Nog steeds pas ik die toe in mijn lessen.

Ik zie het jou zo doen, als yogateacher

Die allereerste yogales zal ik nooit vergeten. Tranen op de mat. Geen idee wat er gebeurde en waarvoor die tranen waren, maar ik weet nog goed dat ik dacht ‘laat maar gaan’. Het was ook bij een van die eerste lessen dat er opeens een man op de yogamat zat, er waren toen voornamelijk vrouwen. Het bleek Robert, haar man. Zo mooi om ze zo samen te zien. En het was in die beginperiode dat ze met een grote glimlach tegen me zei ‘ik zie het jou zo doen, als yogateacher’. Ik was verbaasd omdat ik veel niet mee kon doen en was er ook verder niet mee bezig. Later heb ik nog vaak aan die woorden teruggedacht.

Shanti shanti shanti

Sonia gaf SriSri Yoga, de yogavorm van Art of Living opgericht door Sri Sri Ravi Shankar. Een hele zachte liefdevolle yoga zonder al te ingewikkelde houdingen maar met een glimlach, waarin je leert dat je helemaal goed bent zoals je bent. Aan het einde van haar les wanneer wij in Savasana (eindontspanning) lagen, zong ze voor ons. Ik wist toen niet eens wat een mantra was. Maar wat klonk het mooi! Vanuit het hart en ik voelde het altijd helemaal door mijn lichaam stromen. Shanti Mantra. Ik heb hem door haar geleerd. Puur op klank. Op een dag na de les vroeg ik of hem mocht voorzingen en of zij kon horen of ik het goed zong. Later heeft ze hem nog voor me opgeschreven, met de betekenis erbij. Vanaf mijn allereerste les die ik zelf gaf, eindig ik met dezelfde eindontspanning en zing de mantra zoals Sonia dat deed.

Mijn yogapad

Door haar lessen werd ik fysiek steeds beter. Ik werd krachtiger en soepeler tegelijkertijd, zowel fysiek als mentaal. Ik leerde mezelf te accepteren zoals ik ben. Sonia’s liefdevolle benadering had een sterke uitwerking. Ik ging cursussen bij Art of Living volgen en leerde ademhalingstechnieken die mij veel brachten. En steeds stapje voor stapje kwam er weer een cursus of opleiding bij. Ik ging Yoga Level II doen bij de ashram in Duitsland waar zij ook was geweest.

Ik startte met de Raja yoga opleiding omdat ik meer wilde weten van de yogafilosofie. Er kwamen steeds meer vragen boven en yoga werd steeds meer en meer onderdeel van mijn dagelijkse leven. En altijd was daar Sonia, met haar fijne lessen, met haar liefdevolle aandacht. Altijd zo bescheiden. Alsof het eigenlijk niet zoveel voorstelde wat ze deed. Ze zei ook vaak ‘ik weet niet wat er komt, ik doe soms maar wat’. Maar ze stemde zich af en volgde dan welke houdingen er kwamen.. Zo heb ik in eerste instantie ook de yoga leren geven. Ik kon het niet eens, een les voorbereiden. Dat heb ik later pas met de Yin opleiding geleerd. Ik deed het ook altijd op gevoel. Thuis ging ik steeds meer yoga doen, en het ging bij mij ook volledig op gevoel en het grappige was dat ik automatisch na 1,5 uur stopte. Precies de duur van haar yogales.

Sonia’s toewijding

De keren dat ze haar lessen niet meer op een locatie kon geven, omdat het niet meer verhuurd werd, zocht ze weer een nieuwe plek. En dat leidde ons naar verschillende locaties. En altijd verhuisde ik met haar mee. Nu ik zelf lesgeef, voel ik de toewijding des te meer! Ze bleef zoeken naar een geschikte plek en dat resulteerde in andere dagen en lestijden waardoor er ook weer mensen afvielen. En toch ging ze door. Ik heb in die periode zelfs vaak 1-op-1 les van haar gekregen. En altijd was het goed. Uiteindelijk belandde we bij ZOED en we voelden meteen ‘Ja, dit is het’. En daar ging ze weer verder en kwam de groep weer bijelkaar. Hoe mooi was dat!

Op een gegeven moment werd het voor Sonia te intensief. Eerst de avonden, Sonia was een ochtendmens. Later kreeg ze steeds meer lichamelijke klachten en werd het moeilijker om de lessen voort te zetten. Ze moest tijdelijk stoppen met haar lessen. Robert zou het tot die tijd overnemen. Achteraf gezien waren dat haar laatste wekelijkse reguliere lessen. Ze heeft later toen het beter met haar ging nog wel mooie verdieping-dagen geven. Ik was daar niet bij. Jeroen zat voornamelijk in het buitenland en ik was druk met m’n opleidingen. Toen dacht ik ook ‘het komt wel’. Maar soms komt het niet…

Liefde zijn, liefde leven

En vandaag herdachten we samen met Robert, haar zoon, haar broer en zijn familie uit India en alle lieve vrienden en yogi’s en genodigden deze bijzondere vrouw. Sommige mensen had ik echt jaren niet gezien. Maar ooit hebben we samen bij Sonia op de mat gezeten. Het was een geweldig mooie ceremonie, waarbij we in een kring zaten, met in het midden een mooie standaard waarop je een kaarsje voor Sonja kon branden, en met haar foto. Je kon wat delen over Sonia. En het kwam keer op keer naar voren hoe bijzonder mens zij is. Ik was blij te horen dat ze er zelf heel rustig en vredig onder was. In totale overgave aan wat de bedoeling was. Toch weer beter worden, of nu toch niet. En ze voelde op een gegeven moment zelf dat het dit keer anders zou lopen. En ze voelde ook dat het goed was. Dat ze klaar was met dit leven. Ze was klaar als Sonia, en kon niet meer verder groeien. Het was tijd dat ze over zou gaan. Dankbaar dat Robert dit alles met ons heeft gedeeld vandaag. Sonia was echt ‘Liefde zijn, liefde leven‘ en dat is precies hoe het vandaag was <3

Precies vandaag had ik Open Dag in het centrum en de yogaruimte waar ik lesgeef. Ik ben aan het einde van de dag nog heel even geweest. Wat had ik het haar graag nog laten zien.. En op de dag dat ze overleed, was het precies 1 jaar geleden dat ik daar startte. En het begon allemaal bij Sonia. Ik voel me intens dankbaar dat ik zoveel jaar les van haar heb gekregen. En dat ik dingen die ik van haar heb geleerd weer doorgeef… Dat ik haar heb ontmoet, met zoveel liefde en altijd met een glimlach. Lieve Sonia, voor altijd mijn teacher. Voor altijd in mijn hart!

Namasté

Marjon